Od butelki do kubeczka - czyli nasza droga do samodzielnego picia

źródło: www.lovi.pl

Lubię myśleć o sobie jako o luźnej mamie. Co to znaczy? Tyle tylko, że nie spinam się o wszystko. Daję mojemu dziecku wolny wybór i przestrzeń do odkrywania siebie, swoich umiejętności. Nie poganiam, nie wymagam. Próbuję.

Nie znajduję nic dziwnego w tym, że Lidia nie układa 100- elementowych puzzli, nie mówi zdaniami podrzędnie złożonymi, albo wciąż nosi pampersa.

Daję jej czas.

Bawię się i uczę.

Uczę, ale nie nakazuję, nie wymagam.

Tak samo było z nauką picia. Cały proces przebiegał wolno, w jej tempie. Dałam jej czas i przestrzeń na odkrycie w sobie tej zwykłej, ale jak się okazuje bardzo radosnej umiejętności.

Nauka samodzielnego picia zaczyna się od małego. To już wtedy, kiedy dziecko łapie w rączki butelkę uczy się ją podtrzymywać i odkrywa, że musi ją przechylić, żeby się napić. Warto pielęgnować nabywanie tej umiejętności, aż stanie się czymś zupełnie naturalnym.

W wieku kilku miesięcy przerzucamy się na kubek niekapek. Dziecko odkrywa nieco inny sposób picia, musi miarkować przepływ płynu do ust, tak żeby się nie zakrztusić. To właśnie z niekapkiem tak ciężko nam się rozstać. Bo przecież jest taaaaki wygodny. I dla mamy i dla malucha. W końcu to prawie butelka. A mama nie musi się martwić o zalane ubrania, dywan i sofę (Chociaż z drugiej strony droga mamo, czy na pewno? Mycie każdej szczeliny i wyparzanie niekapka jest wygodniejsze?)

Jak się rozstać z butelką? Jak pożegnać ją raz na zawsze? Każde dziecko jest inne. Każde potrzebuje czegoś innego. Jedno nauczy się w jeden dzień, inne będzie potrzebować czasu. Jedno od razu przejmie inicjatywę, drugie jedynie z pomocą.

Lidia to typowa Zosia samosia, toteż postanowiłam tą jej samodzielność wykorzystać.

Nasza nauka picia przebiegała dwutorowo. Raz kubek, raz słomka.

Kubek jednak nie byle jaki. Słyszeliście kiedyś o Doidy Cup? Ciekawy krzywy kubeczek. Znacznie usprawnia proces picia. Dzięki krzywym ściankom dziecko widzi co pije i nie musi go znacznie przechylać.

Doidy Cup sprawdzał się doskonale. Lidia uczyła się kontroli wypijanego płynu, oraz samego picia z otwartego kubka.

Byłam jednak ciekawa jej reakcji na podanie napoju ze słomką w 'dorosłym' kubku. Początkowo zabawa była przednia. Lidię cieszyło kolejne odkrycie i od razu zrozumiała system picia przez słomkę.

Po pewnym czasie okazało się, że słomka zaczęła jej przeszkadzać, albo po prostu ją nudzić. Początkowo piła jeszcze trochę, po czym wyjmowała ją i próbowała z samego kubka.

Oczywiście nie obyło się bez polewania. Was też to czeka! Najważniejsze jest jednak zachowanie spokoju, przebranie dziecka po raz n-ty tego dnia i wytłumaczenie, że nie stało się nic złego i jak może to poprawić.

Od jakiegoś czasu Lidia sama ściąga sobie picie ze stołu, przynosi się pochwalić i ostrożnie wypija. Z kubka.

U nas zadziałało pozostawienie Lidii czasu na naukę i pozwolenie jej działać [prawie] samodzielnie. Jednak u różnych dzieci mogą skutkować  inne metody.

Podzielcie się tym, jak Wasze dzieci nauczyły się pić z 'dorosłego' kubka.