Tata potrzebny od zaraz

O tym, że dziecko do prawidłowego rozwoju psychicznego i fizycznego potrzebuje oboje rodziców byłam przekonana chyba od zawsze i przypuszczam, że w najbliższym czasie tego zdania nie zmienię. Nie bez powodu do poczęcia dziecka potrzeba dwóch osób.
Nie wiem, jak to robią samotne matki, nie wiem jak dają sobie radę, nie wiem jak tłumaczą dziecku nieobecność ojca, lub próbują go zastąpić. Mam nadzieję, że nie będę się musiała tego uczyć.

TATA vs MAMA

Podczas gdy mama jest tą nadopiekuńczą, dmuchającą i całującą każdą ranę - tata otrze łzy, nauczy jak się podnieść, jak się nie dać, jak być silnym.
Kiedy mama nie ma w sobie na tyle siły, żeby ustanowić granice, zasady lub egzekwować je - te obowiązki przejmuje ojciec. Stawia wymagania, mobilizuje do działania.
Banalnie - gdy matka pobawi się lalkami, porysuje, poczyta książeczki - tata zagra w piłkę, zabierze na ryby, czy na leśną wycieczkę.
Tata jest pierwszym mężczyzną, który będzie chwalił i podziwiał. Od matki dziecko spodziewa się tego jak czegoś oczywistego.

WZORZEC MĘSKOŚCI

Jesteśmy dla swoich dzieci najlepszym wzorcem - to z nas biorą przykład, to od nas się uczą. Nas obserwują poznając świat.
Posiadanie obojga rodziców kształtuje w dziecku obraz rodziny. Obserwowanie mamy i taty uczy dziecko relacji kobieta - mężczyzna, mąż - żona. Pamiętajmy o tym, że chłopiec będzie chciał być taki jak tata, a dziewczynka na podstawie obserwacji ojca będzie wybierać mężczyzn w przyszłości. Więc to od niego zależy, czy jego syn nauczy się szanować kobiety, czy jego córka obierze za męża kata.
Nie zapominajmy również o jakże ważnej kwestii określenia własnej płci przez dziecko. Jeżeli będzie się wychowywać jedynie z matką ciężej będzie przyswoić odmienność płci. I nie chodzi tu jedynie o fizyczność, ale też o zachowanie, czy postawę wobec życia.

AUTORYTET

Ojciec, ten często nieobecny, zajęty pracą, nie będący przecież przy dziecku tak jak matka - od początku 24 h na dobę zawsze będzie budzić większy respekt. Matkę maluch testuje od samego początku, na ile może sobie pozwolić w rozrabianiu, ile jest w stanie znieść (wiele!) miękkie serce matki. Na ojca dziecko będzie patrzeć inaczej. Tata zawsze będzie jego bohaterem. To on przekazuje mu najważniejsze wartości (a przynajmniej powinien). To jego będzie się słuchać (pewnie bardziej niż matki), bo jak tata powie to tak ma być, mama jest elastyczna.

GDY OJCA BRAK

Dziecko może się poczuć zagubione. Może mieć trudności z odnalezieniem się w społeczeństwie, obawiać się ludzi. Wychowuje się bez wzorca, autorytetu, który przygotuje je do życia.
Dzieci są szczere do bólu, często w tej szczerości brutalne. Prędzej czy później maluch zacznie zauważać, że jego rodzina różni się od rodziny jego kolegów, koleżanek. Zaobserwuje brak ojca. Dostrzegać to będą również inne dzieci, które w końcu mogą zacząć mu z tego powodu dokuczać. Będzie się wtedy czuć inny, wyobcowany, zły. A wreszcie zacznie szukać winy w sobie. Takie emocje mogą doprowadzić dziecko do zamknięcia się w sobie, lub co gorsza do szukania ujścia dla złości w niekoniecznie dobry sposób.

Według badań przeprowadzonych w Kanadzie:

• 85% młodych przestępców w więzieniach pochodzi z rodzin bez ojca.
• 90% wszystkich bezdomnych dzieci i dzieci uciekających z domów to dzieci wychowywane bez ojca.
• 70% młodzieży w państwowych placówkach opiekuńczych pochodzi z domów bez ojca. 
• 85% dzieci wykazujących zaburzenia zachowania to dzieci wychowywane bez ojca.
• 75% dzieci w wieku dojrzewania w ośrodkach odwykowych wychowywało się bez ojca. 
• 71% uczniów rezygnujących z nauki na poziomie szkoły średniej pochodzi z domów bez ojca.
• 63% nieletnich samobójców pochodzi z domów bez ojca.
• 85% gwałcicieli motywowanych chęcią rozładowania złości wychowało się bez ojca. 
• 40% matek podaje, że ingerowały w spotkania dzieci z ojcem w celu ukarania byłego małżonka.
• 50% matek nie widzi żadnej wartości w utrzymywaniu kontaktów ojca z dziećmi. *

MAMA 2 w 1

Nie wrzucam do jednego worka wszystkich dzieci, rodziców, rodzin. Pomimo powyższych słów nie uważam, że dziecko wychowujące się bez ojca jest kategorycznie skazane na życiową porażkę, załamanie nerwowe i wkroczenie na przestępczą ścieżkę. Ale takie są możliwości.
Podziwiam matki, które wychowują dzieci samotnie - z wyboru lub nie i potrafią nauczyć dziecko pewności siebie, samodzielności, odróżniania dobra od zła. Podziwiam je za upór i dwa razy więcej pracy włożonej w rozwój dziecka, za próby zastąpienia mu ojca, za wyprowadzenie na właściwą drogę. Za bycie największym autorytetem.


Ze swojej strony - jeżeli będzie to tylko możliwe nie dopuszczę do tego, żeby moje dziecko wychowywało się bez ojca, z ojcem tyranem, lub wiedząc, że tata gdzieś tam jest, ale jej/go nie chce. A co przyniesie życie - jeszcze zobaczymy.

*http://www.babyboom.pl/ciaza/rola_taty/niezastapiony_ojciec_o_roli_ojca_w_zyciu_dziecka.html